Het monument bij Kruisdorp
Acht granieten zuilen geplaatst in een cirkel. Aan de buitenzijde van de zuilen zijn diverse voorstellingen in reliëf uitgehakt, aan de binnenzijde de tekst van het gedicht "Een moment
van bezinning" door C. Ferket en de namen van de slachtoffers. Een bank in het midden geeft de mogelijkheid het gedicht rustig te lezen.
Enkele verhalen over de belevenissen van inwoners van Hengstdijk en omgeving gedurende de watersnoodramp.
Er zijn zo van die belevenissen in het leven die steevast op een gegeven moment weer opduiken. Zo ook de watersnood. Wij waren naar de prijskaarting geweest in het café van Jan Collet , wat laat geworden. Tussen twee en drie uur werd er op de deur gebonst door Marie van den Bosch, de vrouw van de slager, dat we direct naar de boerderij van Esbroeck moesten gaan om te helpen want de dijk was doorgebroken,het was een beest van een weer storm,regen natte sneeuw en koud.
Toen wij daar aankwamen liep het water al door de doorsnijding van de achterliggende dijk,enerzijds Leo en anderzijds Ward van Esbroeck. Begin er maar aan pikkedonker en geen of wijnig materiaal,er waren wel wat
zandzakjes,maar de stroom werd zo erg ze spoelden direct weg. Wij hielden zoveel als kon overleg en besloten om de boompjes die op de dijk stonden om te kappen in het gat te gooien en hopen dat de zandzakjes
er achter bleven hangen,en ja na uren ploeteren lukte het om een provisorische dam te maken.
Bijna drie dagen en nachten op post geweest,men stond te trillen op de benen maar wij werden door de fam.van Esbroeck goed verzorgt,om beurten gaan eten warmen en zover aanwezig droge kleren aan,op een gegeven
moment had ik een broek aan waar zij me niet in konden vinden,zo groot.
Waakzaam heid was geboden,de golf die na de middag over de dijk kwam staat in mijn geheugen gegrift als het einde der tijden. Bijkomstig
was dat een bestuurder van het waterschap op Kampen een doorgang onder de dijk terug wilde open maken om de Rummersdijkpolder verder te sparen,was dit gebeurt was Boschkapelle onder water verdwenen,hij heeft
voor zijn leven moeten lopen. Triest al die dode dieren die aan de rand van het water.
Omdat de zandzakjes op waren en hoe het weer zich verder zou ontwikkelen moest er voorraad komen,maar waar vandaan?
Niemand van de verantwoordelijke die zakken weggaf, toen zijn we naar Limburg gereden om zandzakjes. Door de ramp was het een grote chaos,veel kapot. Toch ook een tiental doden. De overzetboot lag in de polder
bij Kruiningen, ellende overal. Maar vergeleken met andere getroffen gebieden mogen wij nog niet klagen.
Toen alles onder controle was begon men om pompen te plaatsen om te gaan bemalen. Ik werd gevraagd
om mede de pompen te bedienen,ja natuurlijk wil ik dat.zes weken duurde de bemaling. Ons kosthuis was bij Emmerancke Fys (Feis ?) het café op de hoek op Kampen, niets te kort,de GROOTE HEREN kwamen ook daar
er werd op geen gulden gekeken. Voor ons was het ook goed wij verdienden goed geld en eten en drinken zoveel je op kon
Een foto van mijn moeder Maria van Esbroeck voor het huis van haar oom Leo van Esbroeck tijdens de watersnood 1953 in de Rummersdijkpolder. Ik weet dat daar enkele runderen zijn verdronken. Mijn moeder haar vader Eduard
en haar broers en de knechten hebben het nu nog bestaande gat in de dijk op Klein Hengstdijkpolder 2 voor hun boerderij snel met zandzakken gedicht zodat Hengstdijk zelf droog bleef.
Aan de stammmen van de
fruitbomen is goed te zien hoe hoog het water bij vloed stond.
Mijn vader, Bert Schelfhout, vertelde wel dat hij op zondagmorgen zoals gewoonlijk naar de kerk ging. Op het dorp hoorde hij hoe ernstig de situatie was, hij is na de mis direct naar huis gegaan,andere kleren aan en gaan
helpen om inderdaad het gat in de dijk met zandzakken te dichten.
Op 4 februari is hij getrouwd, feest was er amper. Zijn vader en moeder zouden op het dorp gaan wonen, plevierstraat 20, naast Versol, toen was dat nog 1 woning. Doordat er een woningtekort was is dit niet doorgegaan
en was het bij ons een gezin met 2 generaties. Het water is niet tot bij ons gekomen( Plattedijk), maar de sloten stonden wel vol.
Mijn vader, Joos van Bellen, vertelde minimaal één maal per jaar over de watersnood en Willy Vossaart.
Kaart van de omgeving Hengstdijk met hierop aangegeven enkele besproken locaties.
Klik op de kaart voor een grote weergave.
Willy Vossaart heeft gewoond waar nu Michel Risseeuw woont. Bij het nieuwe gemaal. Willy was een ongelukkig kind en is bij het vluchten naar de boerderij van Serrarens door een golf uit de handen van zijn moeder geslagen. Rechts van het huis was een gat in de dijk geslagen. Willy is een of twee dagen later gevonden door Joos van Bellen. Toen die te voet naar zijn werk liep van de Aarden Heuvel over de binnendijk naar Serrarens.
Er was geen herdenkingsprentje van Willie Voshaart. Hij is (lag) begraven op Stoppeldijk. Het kerkhof van Ossenisse stond blank. Is ook te lezen in het boek van de watersnood uitgegeven in 1993.
De blauw aangegeven gebieden zijn in 1953 ondergelopen.