Vierdaagse 2012
Een verslag van Annelies
Afgelopen vrijdag kwam Katrien me ophalen. We zouden deze avond kennis gaan maken met de mensen die mee rijden met de bus. “de bus” hoor ik sommige van u denken.
Ja, dankzij de tante van Katrien zijn wij in contact gekomen met Quo Vadis. Dit is een groep mensen die elk jaar vanaf Morres met een bus richting Nijmegen vertrekt. Hierbij zijn de nodige vrijwilligers aanwezig,
die ons op de rustposten, die ze elke 10 kilometer inrichten, verwennen met een stoel, een kopje koffie of thee en eventuele verzorging. Maar ook zorgen zij voor de maaltijden in de sporthal.. kortom alles is geregeld
In Nijmegen hebben zij ook een sporthal geregeld waar we met zijn 104-en in zullen gaan slapen. Om dus al eens te kijken met wie we in de bus en de sporthal te maken hebben hadden zij een avond georganiseerd. De sfeer
was goed, al was de opkomst wat minder. En dan zie je hoe wandelen verbroederd. Mensen van allerlei leeftijden. Sommige lopen al voor de 21 keer. ( een van de dames loopt voor de 61ste keer, zij was er deze avond niet)
Maar ook debutanten, van onze leeftijd, maar ook een mevrouw van 60+ die voor de eerste keer mee gaat!
En dan komen de verhalen, van de vorige jaren.
De sfeer, de blaren. ..
Vragen van ons: ‘wat moeten we niet vergeten”, en tips, heel veel tips.
Sommige mensen hadden hun tas al ingepakt, of alles
klaar gelegd op bed. Ja zegt Katrien .. Ik moet nog in mijn bed slapen!
Terwijl we daar onder het genot van een drankje zaten te kletsen kwam er een mega plensbui uit de lucht vallen.. Ja als we dat maar niet in
Nijmegen hebben.. en dan gaat het gesprek opeens over regenhoezen voor over schoenen en poncho’s.
Aan het einde van de avond hebben we een goed gevoel.. het word leuk, maar door mijn hoofd spookt ook steeds.. hebben we echt wel genoeg getraind!?? Ik hoop en denk van wel. Katrien is er van overtuigd. We lopen
em uit! En slepen, praten en motiveren elkaar tot aan de streep!
Zaterdag heb ik toch voor de zekerheid nog maar een rondje gelopen van 23 kilometer… te veel trainen zal niet kunnen toch?? Aanstaande maandag 16 juli vertrekken we om 9 uur met de bus vanaf Morres. En dan gaat
ons avontuur beginnen. Hoe zal het weer zijn? Niet te warm, niet te nat? Zullen we kunnen slapen met zijn 104-en in een hal?
We gaan het beleven!
Annelies heeft een aantal kilometers gelopen als training voor de vierdaagse in Nijmegen. Ze heeft de 30 kilometer van de Reynaert route gewandeld. Hier bij een kort verslag van haar belevenissen die dag.
Het verslag
Na
de 4 daagse in Hulst en op St Jansteen is het tijd voor een wat langere afstand. Om 10 uur ik meld me bij het jagertje en vertrek voor 32,4 kilometer. De temperatuur is prima en ik heb veel vertouwen in mijn (3de paar)
nieuwe schoenen, die ik dit keer op aanraden van de sportarts heb aangeschaft.
De route gaat richting St Jansteen na twee uur (ik ben al weer een half uur aan het lopen na de eerste stempelpost) besluit ik mijn
appeltje uit mijn tas te halen, maar omdat ik niet stil wil staan, draai ik mijn tas wat opzij en pruts de appel uit mijn tas… ja hoor die valt natuurlijk. Maar goed hij ligt op straat en met een buts kan ik m ook nog
wel eten. Ik wil de appel oprapen …zit er precies voor mijn appel een heel klein schattig veldmuisje… wie mij kent weet hoe schattig ik die vind.
Dus ik spring een metertje omhoog, kijk snel of niemand mijn schitterende beweging heeft gezien en raap mijn appel op, die is inmiddels vrij toegankelijk. O, ik had een foto moeten maken, want dit gelooft natuurlijk niemand!
Maar de muis is verdwenen en ik ga hem echt niet zoeken!! De route loopt over het groot eiland richting Hengstdijk. Waar Ko zal staan met de camera.
Het weer is nog steeds goed, al waait het erg hard. De fietsers
komen nauwelijks vooruit, en ook tijdens het lopen heb je daar echt last van. De wolken worden steeds donkerder, ik hoop maar dat er geen regen zal vallen, want ik ben mijn regenkleding vergeten, net als mijn muziek
het zijn lange kilometers zo in mijn uppie. Maar na drie en half uur ben ik aan de tweede stop. Ko heeft me inmiddels weer op de foto en 10 kilometer is niet zo ver meer… Het gaat steeds harder waaien en de laatste
5 kilometer ben ik het echt spuugzat. Ik bel en sms wat, en word gemotiveerd door leuke reacties van fietsers … Nijmege zeker! .. hé wij zijn jou toch al 3x gepasseerd… knap hoor!! Hoe veel loop je.. 30 ??!! WOW
Na
5 uur en 40 minuten zie ik eindelijk mijn fiets om de 2 kilometer naar huis af te leggen.