Barend moet brillen

Op het kastje in de hal ligt nu al weken een cadeautje voor me. Te klein om een fles te zijn, niet plat genoeg voor een boek. Ik heb een vermoeden wat het is, maar wil het voorlopig niet weten! Mijn vrouw gaf een hint:”Je kan het goed gebruiken”. Nuttige cadeaus bah. Een lamp misschien? Sinds ze de lumen hebben ingevoerd, raak ik niet meer wijs uit de lampenafdeling. Ik heb er de laatste tijd anders regelmatig rondgehangen. Mijn vrouw brengt alsmaar van die triestige peertjes mee. Vast voor de sfeer, maar je ziet er geen steek mee. Ze koopt ook steeds meer producten waarvan de vervaldatum onleesbaar klein staat. En veel te veel kaarsen, terwijl ik sinds kort aan dineren bij kaarslicht geen zak meer vindt. In elkaars ogen kijken? Ik ben al blij als ik zie wat er op mijn bord ligt! En nu we toch aan zeuren slaan.. wat is dat met die krant tegenwoordig? Alleen als ik hem op de grond leg, kan ik hem nog lezen. Nee, niks met mijn ogen, die deden het altijd al fantastisch. Arendsoog is mijn middle name. Mijn vrouw, wiens kruidvatbrilletjes al een paar jaar overal rondslingeren, heeft zichtbaar genoegen in mijn ergernis. Als ze maar niet denkt dat boontje om zijn loontje of liever Barend om zijn leesbril komt. Hey, ik ben in de fleur van mijn leven, zie je mij al met zo’n ding op mijn neus een potje kaart spelen? Wat met het blote oog niet te zien is, is verwaarloosbaar. Helaas letterlijk… Nog slechter voor je ego dan zo’n brilletje dat ‘middelbare slijtage’ brult, is in de lift door een mooie juffrouw aangestaard worden. Nu zal je zeggen: Barend dat lijkt ons een luxeprobleem, geniet ervan. Dat deed ik aanvankelijk stiekem ook terwijl ik vakkundig drie verdiepingen hoog mijn buik introk. Maar toen lachtte ze wel heel enthousiast en zei: “Ik ga het toch zeggen want anders loop je voor gek, maar ik denk dat je hier een stukje vergeten scheren bent.” Met een fijn gemanicuurd vingertje porde ze in mijn onderkin. Zo’n stukje dat je niet kan intrekken. Ik bedankte haar voor de informatie en spurtte sportief naar het ongezellig doch sterk verlichte mannentoilet. Jep, daar stond het, een soort Mickey Mouse van haar in de schaduw van mijn mannelijk geprononceerde kaaklijn! Niet gezien. Thuis ging het pakje open. Ah mijn eerste kruidvatbrilletje +1,5! Gek genoeg waren mijn armen die avond terug lang genoeg om de krant te lezen. Mijn vrouw vond me er sexy mee… zei ze. Morgen testen op het werk!