Ik weet uit ervaring dat kinderen zeer gevoelig zijn voor reclameboodschappen. Hoe kan het anders dat ik in de supermarkt steevast Zeeuws meisje boter koop? Alsof er geen enkel ander alternatief in het koelvak ligt. Telkens ik bij de zuivelafdeling kom, word ik terug het kleine jongetje dat in pyjama, met nog natte haartjes na het bad, voor tv zit. 'Holland 1', want daar keek Vlaanderen naar. (Ook naar 2 en 3 eigenlijk). Ik herinner me het wachten op Loeki de Leeuw en dan... die glimlach en dat zwaaiende handje van Zeeuws meisje, net voor ze met haar mand de bus opstapte. Wist ik toen veel dat ze ons boter probeerde aan te smeren.
Of nog veel minder dat jeans ook in Zeeland al was uitgevonden en niet iedereen met van die poppenkleertjes rondliep. Maar goed, de reclame-spot werkt decennia later nog steeds door. Zeeuws meisje hoeft in mijn geheugen maar even lachend te zwaaien en ik bezwijk. Stel dat ze op doortocht in Hengstdijk bij de 'La Bamba' fitness plots zou opduiken naast de bodybuilder in de hal, en me " life's too short to be small Barend" toefluisteren, zou ik? Of wanneer ze blond en blij reclame maakt voor het 'Hengstentoernooi met handicap' in 't Jagershuis, zou ik? Trouwens hoe oud is dat Zeeuws meisje ondertussen? Sarah heeft ze wel gezien, toch? Wie weet woont ze wel in het dorp, en heeft ze kinderen met Joris Driepinter. Kan allemaal, maar toch denk ik dat ze me nog steeds winterbanden in de zomer kan slijten!