Kroegtijger

Deze week hoor je mij niet klagen. Eigenlijk verdient dit stukje de titel: Barend is blij. Daar is niet veel meer voor nodig dan het nieuws dat ‘t Jagershuis open blijft. Geef toe een dorp zonder café is toch niet veel meer dan een vergeten straat? De laatste keren dat ik langsging bij Margo hing er toch wat bitterheid in de lucht. De muren waartegen reeds verdwenen lijstjes en andere typisch Jagerhuis objecten al weggehaald waren, weenden van die nare vlekken. Souvenirjagers hadden zelfs de ‘tournee generale’ bel al gekaapt. De vaste klanten leken zich angstvallig aan de toog vast te klampen. Het leek wel of er een protestactie in de lucht hing. Weet je een zoals van die stadsmensen die zich aan bomen vastketenen als projectontwikkelaars aan het rooien slaan. Meestal ontzettend vroeg in de ochtend. Wel zo zaten de vertrouwde gezichten of liever de vertrouwde ruggen, want hun blik pendelt van diep in het glas naar diep in de ogen van Margo, er ook bij. Bijna verslagen. Een paar probeerden er de sfeer in te houden met wat fratsen. Een onbespeelbare trompet - of wat was dat ding nou eigenlijk - deed de ronde tot iedereen zich een pleuris geblazen had op het ding. Er werd gefantaseerd over het nieuwe, vrije leven van Margo. Ik kon mijn hoed, die ik niet eens draag, wel opvreten want iemand was mij voor geweest en had de rosse vos die me altijd toe grijnsde als ik een wijntje teveel op had, al mee naar huis genomen. Die wou ik zo graag. Alle opgezette dieren waren blijkbaar meteen geadopteerd, nu die kerels aan de bar die stilaan bij het meubilair hoorde nog. Enfin, het zag er echt rampgebied uit. Maar iets zei me dat net wanneer de wanhoop nabij is, er toch nog wonderen kunnen gebeuren. En ja hoor net voor de serre-sale, de finale uitverkoop van krukken en toebehoren, dook er een overnemer op! Man, man, man sommigen weten er de spanning in te houden.
Maar goed, nu kan ik straks toch maar mooi met Roger, onze nieuwe hond op café. Hij moet nog veel leren, maar een kroegtijger is hij van nature. Heeft hij vast van zijn baasje. Nieuwe cafébazen zet jullie al maar schrap! (En Margo, zet jij je nu maar es gezellig bij ons op het terras!)