UPGRADE

Verval heeft zijn charme, zoveel is zeker. Een man mag wat doorleefd zijn, een goeie fles wijn verdraagt wat stof. Maar drie jaar lang je toilet doorspoelen met een bezemsteel waar de vorige, creatieve bewoner Arie een opwaartse pijl heeft opgetekend, dat volstaat. En zo heeft ons verder oergezellig huisje wel meer van die eigenheidjes. Overal zitten schroeven en hendeltjes om vooral de ramen dicht te houden. En op die speciale schildertechniek over-alles-heen-omdat-de-makelaar-zei-dat -wit-verkoopt, zijn we ook wat uitgekeken. Je leert daar allemaal wel mee leven, maar nu we logees verwachten, zijn we aan een upgrade toe. Zulks beslis je dan over je buik wrijvend na een bourgondische maaltijd met dat voorlaatste wijntje in de hand. De volgende ochtend lijkt het minder een makkie. Upgrade, allemaal goed en wel, maar hoe doe je dat met twee linkerhanden? Daar bestaat namelijk weinig werkgerei voor. Vooral dat toilet dat nog het meest weg heeft van een jackpot maar dan zonder vallende muntjes, moet vervangen worden. We zullen dat eens bekijken. Ik kniel deskundig naast de pot, zie dat het ding met schroeven in de grond zit en er achteraan een spaghetti van buizen naartoe loopt. Dat is poepsimpel als je het mij vraagt. Net wanneer ik de schroevendraaier een paar proefrondjes laat lopen, word ik tot de orde geroepen. En wat denken we dat we aan het doen zijn? Nu mijn halve klussen indachtig was dit the voice of reason. Ik had niet eens een ander toilet! De waterkraan niet dichtgedraaid en om eerlijk te zijn geen clue waar ik mee bezig was. Voor je het weet, klop je de volgende drie maanden voor een grote boodschap bij de buren aan. Ik leg de wapens neer en ga op het wereldwijde net op zoek naar een sanitair-held. De wereld barst van de deskundigen, maar gelukkig vinden we toch eentje die maar van Kloosterzande hoeft te komen. Een dag later staat hij daar. Beetje wijdbeens met zo’n professionele plooimeter op zak. Klusje van niks zo gepiept, mijn vrouw kirrend blij. Waarom mag hij wel de boel afbreken en moet ik aan de kant blijven als het macho time is. Ik bespied elke beweging die hij maakt en zal er straks ook op toezien dat de klus wel goed geklaard is.
En telkens mijn vrouw blij is met die nieuwe wc, zal ik zeggen… ‘ach klusje van niks’ niet eens opkijkend van mijn Klussen voor Dummies.