DE TENT VAN PISA

Zolang je nog spontaan durft zijn, ben je jong! Wel, ik kan je vertellen dat sleur bij Huize De Reu geen kans krijgt. Als het echt werkte tegen veroudering, dan was ik terug een kleuter! Want telkens ik denk nu ga ik het eens rustig houden, fietst er toch weer een ‘ideetje’ door de routine. Zo veranderde in een paar smsjes onze rustig-aan-oudjaar in een behoorlijk wild polderfeest. “Of we in Cadzand het nieuwe jaar in gingen?”. Euh, nee waar wij wonen heet Hengstdijk. OK, als het maar een feest bij de zee is. Wel, als een kreek ook goed is… De berichtjes van een vriend die een leuk feest voor hem en zijn zonen zocht, waren het startschot voor een nieuwe traditie. Wat mensen gebeld, en wat bleek? Iedereen had blijkbaar gelezen dat spontaan iets geks doen je jong houdt. Oudjaar in Cadzand, in Haamstede, in Venlo… euh Paardendorp? Hengstdijk! In geen tijd dikte de gastenlijst behoorlijk aan. Maar hoe kregen we iedereen in ons klein dijkhuisje zonder er meteen een stunt voor het Guinness Book of Records van te maken? Een feesttent in de tuin! We zijn 48 uur voor nieuwjaar. De tuin ligt er hobbelig bij, de grond is bevroren, het vriest buiten. Maar de Gebroeders Stockman uit Terneuzen, die thuis zijn in partybenodigdheden, doen er niet moeilijk over. Een dag later stopt er een vrachtwagen. André Stockman zal mij in twee uur tijd opleiden tot een tentenbouwer. Mij! Nou, die grond loopt aardig scheef, en dat huisje waar het tegenaan moet, is kleiner dan de tent. De eerste twintig minuten zegt André niet veel, hij denkt eerder wat doe ik hier. Ik volg braaf op wat de baas zegt, sleur een plankenvloer, zet palen en doe niks uit eigen beweging. Wanneer ik vriendelijk een koffiepauze aankondig, wijst André me er op dat er eerst gewerkt moet worden. Raar, bij mij op de job beginnen we altijd eerst met koffie zowat tot het lunchtijd is. Vraag me niet hoe maar na het zwoegen, staat er plots een verwarmde(!) hagelwitte partytent in de tuin. Zo eentje met een feeërieke punt op. Het lijkt wel een festival maar dan een heel kleintje. André is helemaal in de sfeer gekomen en maakt er zelfs een fotootje van het scheve tafereeltje. De tent van Pisa! Ideaal voor een Italiaans feest. Wat uren later staat er een hoop veertigers en vijftigers op de dansvloer te freaken alsof het de party van de eeuw is. Af en toe moet ik ze tot de orde roepen: springen alleen aan de linkerzijde, slowen mag overal! Gelukkig nieuwjaar.