SUPERMAAN

Het lijkt of ik al weken last heb van de ons beloofde supermaan, en ze moet nog komen! Als je zeurt dat je de vorige nacht geen oog dicht deed, dan zegt er altijd wel iemand: “Dat komt door de supermaan”. Meestal gevolgd door een ellenlange bloemlezing van de gepubliceerde feiten over het ding. Recht uit de ‘Jongens en wetenschap’-reeks. Als je mayonaise niet lukt of je slagroom blijft slap, lap dat is die klote supermaan dat weet ik wel zeker. En dan hebben we het nog niet over al die aardbevingen. Minstens twee weken, terwijl er best nog wat ander nieuws was in de wereld, krijgen we soort Disney foto’s voorgeschoteld van vurig rode bollen zo groot dat er nauwelijks nog hemel rond kan. Als je het mij vraagt, is het dikke vette photoshop. Het is geleden van 1948 dat ze zich nog zo volgevreten liet zien… ja, ja. Vrienden die in Antwerpen dag en nacht zonnebrillen dragen vanwege de lichtpollutie trappen er graag in en hebben hun plekje onder onze gitzwarte Zeeuwse sterrenhemel al gereserveerd. Dat wordt nogal wat die supermaan. Wedden dat het weer op een sisser uitloopt. Dan is er eens een gratis spektakel, dan staan de flessen al klaar en heb je borrelnoten voor een regiment maan-spotters, en blijk je de telescoop vergeten! Want volgens de immer relativerende Vlaamse weerman Frank De Boosere is verschil met het blote oog sowieso niet te zien. Dat zo’n bol nu op 356.509 kilometer of 406.700 kilometer van je dakraam staat, geen verschil. Een beetje zoals wanneer ze met de grote trom aankondigen dat de lonen gaan stijgen, meestal met het blote oog niet te merken. Maar goed, de wolken beginnen nu al met dikke drommen de hemel te bezetten. Dan pakken we ons kraampje met romantische, spirituele en andere maanwanen maar weer in. Sorry schat, geen maan, geen excuus voor gek gedrag. Volgende keer in 2034 misschien beter!