Shake het schaap

Hoe schoon is vertrouwen hebben in mekaar. Zoveel vertrouwen, dat wanneer je op reis gaat, je aan mij, de buurman, vraagt om voor de honden te zorgen. Aan mij die rare Belg. Hey, makkie. Ik kijk er al even naar uit om tegen een goed tempo over de Putting te worden gesleurd. Naar de brievenbus wandelen met mijn hond Walter is stilaan een dagtrip, zo traag. Als je het mij vraagt, kiest hij voor die slow motion om op zijn bijna 19 jaar het leven toch nog wat te rekken. Ik mis dus al even die fikse draf door de natuur. Tot zover beveel ik me aan als geknipte man voor de job. Mijn enthousiasme maakte mijn opdrachtgevers echter overmoedig. De instructies voor bijkomende landelijke verantwoordelijkheden bleven maar komen via Whatsapp. Of ik de kippen ook even kon voederen? Een paar scheppen voer over de heg was goed. Ik hoefde er niet met een schortje tussen te lopen en van eieren rapen was evenmin sprake. Voer over de draad dumpen, staat nu officieel op mijn cv als competentie. Maar toen, toen kwamen de schapen in het plaatje gestormd. Mijn kennis reikt zo ver dat ik ze klasseer onder wandelende bollen wol en alternatieve grasmachines. Ik heb niks met schapen. Wat werd er van mij verwacht overigens? Dat ik ze een frisse salade met boterbloemen prepareer? Nee, gewoon even kijken of er geen schaap is dat op zijn rug ligt. Doen die dat dan? Of waaien die gewoon om? Hoe dan ook, ik weet nu dat ze in dat geval terug recht moeten. Over de techniek van die schaap-rechtzetting is er nogal wat huiselijke discussie. Volgens de laatste richtlijnen moest ik het gevallen schaap eerst in zithouding brengen. Gemakkelijk gezegd. Daarna wordt het pas echt griezelig: ik moet de buik van het schaap schudden tot de darmen weer mooi op hun plek zitten. In lighouding blijken die kant te kiezen. Er doemt een schrikbeeld voor me: ik met een schaap op schoot. Aan tafel, voor tv, in de auto… en maar schudden. Heeft zo’n beest dan geen buikspieren om de boel bijeen te houden? Misschien moet ik hen meenemen naar La Bamba, de fitnessplek in het dorp, om een wasbordje te kweken. Gelukkig heb ik tot vandaag mijn theoretische kennis nog niet aan de praktijk moeten toetsen. Toch niet bij schapen. Zelf moest ik na een nacht van woelen omwille van een te rijke maaltijd de avond tevoren, beterschap vaststellen nadat ik rechtop met mijn buik ging zitten shaken. Ik heb meteen ge-Whatsappt om te bedanken voor de remedie!.