De nieuwe ijstijd

Naar het schijnt, is er een strenge winter op komst! Echt waar. Dat lezen kenners af van de notenbomen die bijna bezwijken onder de noten. Ik weet niet op welke tegelspreuk ze zich baseren, maar het moet in de buurt komen van: hangen er veel noten, dan bijt straks de vriezeman in uw…. Nee, nee, tegelspreuken gaan over waar liefde kan wonen en respect voor moeders en zo! Laat ons het erbij houden dat ik kinderlijk uitkijk naar zo nog eens een echte winter. Eentje met kou en van dat witte spul dat uit de lucht valt. Een met ijsbloemen op de ramen en sneeuwmannen in de tuin. Kortom, een winter als weleer, postkaart waardig.
Ik moet bekennen dat ik er al even klaar voor ben. Het brandhout is zo droog dat het bijna vanzelf knettert. Al drie jaar lang sleur ik me te pletter aan vier stoere winterbanden die alsmaar van plek moeten veranderen. Bovendien blijven stadsmussen met centrale verwarming en te weinig kleerkasten hun IJslandse truien, jassen in omgekeerd schaap en moonboots bij ons dumpen. Heel onze bovenverdieping lijkt geïsoleerd met wol. Alsof we hier in een microklimaat leven en een nieuwe ijstijd tegemoet gaan. Niks is minder waar. Van zolang ik op de dijk vertoef, was er hier nooit sneeuw te zien buiten op foto’s op de site. En natuurlijk zijn er de verhalen over ‘hoe de kinderen op hun schaatsen over de ijzige velden naar school gingen’. Of over die keer dat heel de Vogel onder het ijs lag en hoe handig dat is als je aan je vishut wil klussen. En hoe gezellig het is om op te warmen met een borrel. Ik wil dat ook. Alleen, wij Belgen worden niet bepaald met schaatsen aan geboren. Ik heb dat hooguit als tiener een paar keer geprobeerd om indruk te maken op meisjes. Slechtste idee ooit. Mijn benen gaan elk hun eigen weg en alles wat ik doe lijkt op een dubbele Rietberger van het fatale type. Dus zal ik al maar oefenen om me op het ijs te wagen met dikke sokken over mijn schoenen en achter een stoel schuifelend jenevers te bedelen aan de schaatshelden. En ja hoor, de moves beginnen al aardig te lukken, aan de stijl en de het in één keer legen van borrels daar wordt naarstig aan gewerkt.