Zomeravond woning

Het meest overschatte gereedschap is wellicht een waterpas. Zit je daar grond aan te voeren en op te hopen tot die luchtbel netjes in het midden van het raampje staat en wat is het resultaat? Je tuin loopt recht, maar nu blijkt je huis scheef te staan! Ach, wat is vijf centimeter verzakken op honderd jaar? Bij een mens richt de zwaartekracht wel grotere rampen aan. We gaan heus niet meer meemaken dat we met bed en al de gracht in schuiven. Ik vind het altijd grappig om te zien hoe perfectionisten jeuk krijgen van onze kromme woonst. Er is dan ook geen plank, geen steen die recht staat. Hier hebben ze grote baksteen gebruikt, daar mortel met wat puin en om de boel bijeen te houden werden er gezellig wat plankjes tegenaan geklopt. Een bouwkundig allegaartje waar geen schietlood noch plan aan te pas kwam, maar dat toch maar mooi heeft standgehouden in weer en wind. “Het is een zomeravond woning” wist iemand ons te zeggen. Een huisje dat een boerenknecht voor zijn huwelijk zelf heeft neergepoot op een van de herenboer gekregen, verloren stukje land langs de dijk. Niet met een aannemer of zo, nee gewoon met de hulp van wat mansvolk in mekaar geklooid op de zomeravonden voor de oogsttijd. De een bracht dit mee de ander ander dat. Klaar! Ongelofelijk toch, een product van vriendschap en recyclage. Hoe geweldig moet dat zijn om tegen je lief te kunnen zeggen:”Doe nu je ogen maar open, kijk daar staat ons zelfgemaakt huis!” Het zou me niet verbazen als daar in voorhuwelijks enthousiasme geen trouwerij ‘van de moetes’ van kwam. Wat ik me niet wil voorstellen, is hoe dat huisje er had uit gezien als ik het met behulp van mijn vrienden had moeten bouwen. Vooral die keer indachtig dat we met zes volwassen kerels geen boom geveld kregen. Effe een huis bouwen, ha wat een grap. Eerst hadden we nooit een moment in de agenda gevonden dat we allemaal konden. Daarna werd er vast alleen gedronken en discussies gevoerd over hoe het precies moest. En als we die katers overleefden, dan werd er uit onze onhandigheid hoogstens een kippenren geboren. Ik hoor het al: “Wat denk je van een tent schat?”. Nee, daar kwam niks voorhuwelijks meer van. Wat goed dat die uit de kluiten gewassen boerenzonen meer dan een eeuw geleden voor ons de klus klaarden. Dan kunnen wij bij een borrel lekker kennis van zaken veinzen en mekkeren over een scheve schouw.