Coffee en cake

Ik kom wel eens in Terneuzen. Dat moet wel, want verscholen in de kronkelstraatjes van Oud-Terneuzen vind je één van mijn favoriete eetplekken: Bistro Bonnefoi. Een sympathieke chef, hartelijke bediening (die lacht wanneer ik grapjes maak) en ronduit goeie Franse keuken. Lekker wijntje erbij et voilà dat zijn de geneugten waarvoor deze Belg wel eens een stapje buiten het dorp zet. Ooit - in wildere tijden - was dat anders. Dan zocht ik het wel eens in Den Bulldog in Hulst en Checkpoint in Terneuzen onder het motto: je bent jong en je blowt wat. Maar dat was toen de dieren nog spraken. En eigenlijk ontken ik meestal enige gelijkenis met de magere snaak met petje van toen volkomen. Ik was dan ook totaal verwonderd wanneer een wat burgerlijk vrouwtje mij in de Noordstraat aansprak en de weg vroeg naar een coffeeshop. Ik wist zelfs niet dat er nog één was in Terneuzen. Ik wou bijna onschuldig beginnen pleiten en zeggen dat de eerste keer ooit dat ik in een coffeeshop kwam, op mijn twaalfde met mijn moeder in Amsterdam was. Ik zei net niet ‘mijnheer de rechter’ achter mijn zinnen. Voor ik jullie op het verkeerde been zet, mijn moeder dacht toen bij het woord coffeeshop aan een onschuldig koffie en taart-huisje. En terwijl paps probeerde van die vervelende wielklem en de bijbehorende parkeerboete verlost te raken, zat mams met haar drie kinderen cola te drinken tussen grijnzende mannen met rasta-mutsen op. Ze vonden ons wellicht ‘weird man’. Gelukkig kreeg mijn moeder tijdig de nodige argwaan over de cakejes op de toog en werd er naar kijken zelfs ten strengste verboden. Een uitstapje dat aan de kerstdis wel vaker wordt opgerakeld.
Maar deze vrouw die zonet nog dacht dat ik dé ideale coffeeshop-gids was, had geen tijd voor gezelligheid en praatjes. Uit het niets kwam plots een al even keurig uitziend secretaresse type op ons afgestevend en nam de vrouw die mij eerst had aangesproken bij de arm. Zij wist de weg wél. Ze gooide een triomfantelijke blik in mijn richting. Ik keek de dames nog wat na in de hoop mijn kennis te vergroten en te zien waar ze binnenstapten. Maar ze waren zo het hoekje om. Letterlijk dan. De tijden zijn veranderd. Straks wordt er nog een ladies night georganiseerd in de bioscoop wanneer die Zeeuws-Belgische film over de Checkpoint in première gaat.