Thailand

Zelfs de meest standvastige mens kan al eens op een verkeerd been gezet worden. Tenslotte kom je als ingeweken Belg van een ver land. Je spreekt de taal gebrekkig en je hebt geen weet van locale gewoonten. En geloof me, die zijn er. Nu heb ik in Hengstdijk niet te klagen. Iedereen die met of zonder hond zijn ‘rondje Putting’ loopt, maakt wel eens een pitstop om over de haag wat goeie raad te geven. Ik kan jullie verzekeren dat er in het dorp heel wat deskundigen inzake tuinaanleg en aannemingen wonen. De ene opsteker wordt al geloofwaardiger gebracht dan de andere. Eén ding was zeker, alle tuin-passanten waren het erover eens dat ik beter mijn rug kon sparen en stoppen met stenen rapen. Wie ben ik om inboorlingen tegen te spreken. Bij de sloop kwam er een kraantje aan te pas en dat kon ik huren in Thailand. Hoorde ik dat goed? Ging dat over een speciale massage om mijn kromgewerkte rug weer uit de knoop te halen? Ik tobde er niet langer over, vast verkeerd begrepen. Maar telkens kwam dat terug. Kraantje huren, één adres in… Thailand. Ko’s rubriek ‘die van Hengstdijk kom je overal tegen’ deed al een en ander vermoeden, maar ik had niet durven denken dat het hier vol wereldburgers zat die hun tuingerei door Thai Airways lieten droppen. Maar goed, jullie zijn een volk van zeevaarders die een paar eeuwen geleden hun zout en peper ook even om Kaap de Goede Hoop gingen scoren. Voor mij, de uit de klei getrokken Belg, was dat toch een brug te ver. Tot ik weer eens via de fietsknooppunten naar Axel reed en… ‘t Ailand ontdekte! Een wereld van minigravers, midi-gravers, dumpers, shovels, sloophamers, grondfrezen, puinbakken en graafbakken ging voor mij open. Allemaal te huur aan de Sasdijk op een steenworp van Groot Eiland! ‘t Ailand… Thailand, tuurlijk! Ik geef toe dat ik me een heel klein beetje onnozel voelde. Maar, wanneer na de zomer mijn collega’s bij de Stad Antwerpen bruingebrand komen pochen over hun exotische reizen, kan ik alvast zeggen dat Thailand geen geheimen meer voor mij heeft!