Disco-dijk

Ik herinner me nog de eerste keer dat we op zoek gingen naar ons toen te koop staand huisje aan de Sint-Josephstraat. Vanaf Kuitaart werden we per afgelegde meter enthousiaster. Dat zicht! Die slingerende dijk en dan dat water met de soort paalwoning! We waanden ons in Skandinavië. Onze mond viel open van verbijstering, onze motor bijna stil van respect voor zoveel natuurschoon. Nu bijna drie jaar later zijn we er nog niet blind voor. Alleen heeft die dijk ook zijn andere gezichten getoond. Heel vroeg in de ochtend of net diep in de nacht is het soms een racebaan. De piloten kennen de weg net iets te goed en scheuren er tegen hoge snelheid over. Soms is het raampje open en bonken de bassen, de knalpijp lijkt vakkundig afgezaagd zodat het racebeestje vervaarlijk gromt. Zo stel ik me het nachtleven van boerenzonen op speed voor, eerst wat bier hijsen en dan… aan dat blonde meisje laten zien wat er onder je motorkap zit. Pret moet je zelf maken. Zelf vonden we er niks aan toen we op een ochtend heel vroeg de files naar Antwerpen probeerden te omzeilen en de eerste racer van de dag ons bijna van de weg reed. Met zo’n adrenaline shot heb je geen koffie nodig om wakker te worden. Net wanneer ik het op een zeuren wou zetten, dacht ik Barend daar zijn we nog te jong voor. Hoe ben je zelf? Met dat verschil dat een addergroene Ford Ka aardig wat minder scheurt en indruk maak je er ook niet echt mee. Idem dito met mijn ouwe hond Walter die 18 jaar op de teller heeft staan. Een oldtimer, roestig in zijn loopje, bijna blind en stokdoof, maar afbetaald zoveel is zeker. Op wandel bij valavond merk je dat hij ook niet meer mee is met de laatste uitgaansmode op de dijk. Geen muziek deze keer, maar wel een ware lightshow. De eerste keer dat je in het donker zo’n met lichtjes behangen hond ziet afkomen, twijfel je aan de thee die je net gedronken had. Het ziet groen, geel en rood en het wiebelt laag over de weg. Beetje psychedelisch, maar vast het enige wat zo’n racer op de rem doet staan. Ik heb Walter ook een achterlicht gekocht, maar het begint – traag als hij wordt – meer en meer op een stoplicht te lijken. Te oud voor de disco-dijk.