Wennen aan oranje

Zo hij is genomen, de verlofdag. Ja, woensdag 27 april. Soms moet je er als de kippen bij zijn, vooral als het om vreugde gaat. Jep, die dag hoeft de Stad Antwerpen, waarvoor ik werk, niet op mij te rekenen. Dan viert deze Belg mee Koningsdag. Het mag voor jullie een gewoonte zijn, voor ons is het dat niet. De verjaardag van je koning vieren? Heel het land op stelten, duh? Onze Filip is natuurlijk ook niet zo’n feestneus en Mathilde weet ook niet hoe je een nationale polonaise inzet. Dus gaan we voor het beste van twee werelden. De party van Alexander dan maar. Niet de eerste keer hoor. Het is me wel eens overkomen dat ik als enige niet in het oranje gehulde mens op de ‘vrijmarkt’ in Terneuzen liep. Iedereen sprak me er op aan. ‘Juiste dag, verkeerde kleur!’ Dit jaar burgeren we in. We hebben nog meer dan een maand om een oranje garderobe te verzamelen, want die Unox-muts daar gaan in april alleen maar je hersenen onder koken. Eigenlijk moeten we gewoon wachten tot slimme handelaars de oranje truitjes in de etalage zetten. Een beetje zoals paraplu’s pluggen bij de eerste onweerswolk. Ik geef toe, mooi of sexy kan ik het niet echt vinden. Sorry, eerlijk duurt het langst. Het is niet voor niks dat ze het bij lichaamsvormen over een peer- of appelmodel hebben en sinaasappels alleen gebruikt worden om cellulitis te omschrijven. Orange is the new black. Klinkt goed, maar het ruikt ons iets teveel naar gevangenisplunje. Maar, alles voor de inburgering! Als jullie ‘vandaag is oranje’ zeggen, (vrij naar Marco Borsato), dan is dat zo! Trouwens zo’n fluo oranje outfit is in Hengstdijk sowieso een must. Ideaal om in het pikkedonker je hond uit te laten op de dijk zonder van je sokken gereden te worden. En… om nog es mee voor Nederland te mogen supporteren als de tv op voetbal staat in ‘t Jagershuis. Het is oranje of die schotelantenne weer installeren!