Een donderdagavond rond zeven uur, hongertje en niks in huis. Het is een gok, maar ik rij toch maar es langs het Stationsplein. De parking ligt er eerder verlaten bij, maar de supermarkt is nog volledig bemand. Zo eenzaam dwalend tussen de rekken, lijkt de muziek zelfs luider en iedereen van de rekkenvuller tot de kassajuffrouw nog vriendelijker. De sfeer zit er goed in, solo shoppen maar! België is niet meteen een ander zonnestelsel, maar telkens ik hier naar de supermarkt ga, heb ik toch het gevoel een andere planeet te ontdekken. En daar zit niet alleen jullie melkweg van een XL-zuivelafdeling voor iets tussen. Nee, over de grens wil sluiten om 8 zeggen dat dan de laatste het licht uit doet. Een klant die om half acht nog binnenloopt wordt vakkundig buiten gekeken. Hier niet! En er zijn nog meer gekke verschillen. Het aanbod om mee te beginnen. We hebben geen exotische vleeswaren als baklappen, hachée of saté met pindasaus. Eierkoeken en bolussen zou een Belg onderbrengen in de afdeling ‘eetbare UFO’s’. Jullie hebben ook meer entertainment aan boord. hoe leuk is het niet om die Holle Bolle Gijs van een machine te voederen met plastiek flessen. In België doen we niet aan statiegeld. We vragen ook nooit ‘de bon’ en zijn geen helden in het sparen van zegeltjes. Helemaal buitenaards is het Emté-verschijnsel: de inwisselbare ‘gemaksbak’. De toepassingen zijn eindeloos. Hoewel ouwe mensen in Antwerpen en omstreken soms raar opkijken als je met zo’n krat met dat opschrift komt aanzetten. Daar zit de taalgrens voor iets tussen. Moet je weten dat ze vroeger een toilet in de volksmond ook wel ‘het gemak’ noemden. Daar loop je dan te glunderen met je kartonnen ‘plee’. Voor hen gaat die recyclage wel héél ver in ‘Olland’.